Πρώην: μία λέξη, χίλια πρόσωπα. Μια ύπαρξη που στοιχειώνει το μυαλό σου, την καθημερινότητα σου.
Μαθαίνεις να ζεις με το φάντασμα της πρώην του. Νιώθεις να βρίσκεσαι διαρκώς στη σκιά της. Φοβάσαι πως μια μέρα θα γυρίσει κι ό,τι κατάφερες να χτίσεις μαζί του θα διαλυθεί σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Ναι, αυτός είναι ο κανόνας για τις πρώην. Μόνο που εγώ αποτελώ την εξαίρεση.
Έχω την τάση να μπλέκω τόσο πολύ τα πράγματα στη ζωή μου που μοιάζει να πρωταγωνιστώ στο Beverly Hills.
Δεν το επιδιώκω, αλλά πάντα οι σχέσεις που δημιουργώ, είτε ερωτικές, είτε φιλικές, αποτελούν ιδιάζουσες περιπτώσεις.
Θυμάμαι μια σχέση μου, ο Θεός να την κανει, και την κατάληξη που είχε.
Πήγα να βρω τον καλό μου σ᾽ένα στέκι μας. Ανοίξα την πόρτα, χαιρέτησα γνωστούς και φίλους και φίλησα το αγόρι μου. Κάθισα δίπλα του και προτού προλάβω να βγάλω λέξη, ένα ζευγάρι μάτια καθηλώθηκαν πάνω μου. Ένιωσα να με διαπερνούν λες κι είχαν ακτίνες λέιζερ. Μια ξινισμένη φάτσα κι ένα ύφος γεμάτο απέχθεια ολοκλήρωνε το σκηνικό.
«Κάτι δεν πάει καλά» σκέφτηκα. Δεν ήθελε και πολύ μυαλό για να καταλάβω πως μάλλον επρόκειτο για κάποια πρώην του φίλου μου.
Λίγο αργότερα, όταν πια μείναμε μόνοι, τόλμησα να τον ρωτήσω ποια ήταν η εν λόγω κυρία που κόντεψε να με δολοφονήσει με το βλέμμα της. Προφανώς δεν είχα πέσει έξω κι εκείνος μου το επιβεβαίωσε. Ο μεγαλύτερος φόβος μου στεκόταν μπροστά στα μάτια μου με σάρκα και οστά. Όλες οι θεωρίες για τις πρώην που γυρίζουν για να πάρουν πίσω «αυτό που τους ανήκει» είχαν τρελάνει το μυαλό μου.
Συνάντηση δεύτερη. Συστηνόμαστε. Γελάει, ειρωνικά φυσικά. Αρχίζουμε να συζητάμε για διάφορες ιστορίες. Όλες της οι περιγραφές, για κάποιον παράξενο λόγο, αφορούσαν εκείνον. Αφορούσαν τις στιγμές που έκαναν πράγματα μαζί. Και φυσικά απευθυνόταν σ᾽ εμένα όταν τις έλεγε. Ήθελε να μου τονίσει την παρουσία της με κάθε τρόπο. Ήθελε να μου δείξει πως η θέση που έχω στη ζωή του, δε θα έπρεπε να μου ανήκει. Την άκουγα με προσοχή και δε μιλούσα, μονάχα κουνούσα λίγο τα χείλη μου σαν να γελάω. Σαν, γιατί μόνο να γελάσω δεν ήθελα.
Ο καιρός πέρασε, εγώ χώρισα. Παρ᾽όλα αυτά με την προαναφερθείσα κυρία βρισκόμασταν σε κοινή παρέα, οπότε ήταν αναπόφευκτο να μην την ξαναδώ.
Λίγες εβδομάδες αργότερα έμαθα πως σχεδόν όλη μου η παρέα ήταν καλεσμένη σ᾽ένα πάρτι. Δεν ήξερα το λόγο που εγώ δεν έλαβα πρόσκληση, αλλά δεν έδωσα σημασία. Κλείστηκα στο σπίτι, χαζεύοντας τα check in και τις φωτογραφίες τους.
Τελικά, έμαθα πως δεν με κάλεσε κανείς γιατί το πάρτι το διοργάνωνε εκείνη. Ένιωσα λίγο άσχημα. Δεν της είχα κάνει κάτι. Ούτε ευθυνόμουν που έτυχε να έχουμε τα ίδια γούστα στους άντρες. Ήθελα να της μιλήσω. Ήθελα να της εξηγήσω πως δεν είμαι εγώ αυτή που της τον έκλεψε. Απλά εκείνος αποφάσισε να προχωρήσει κι έτυχε να είμαι εγώ η επόμενη. Δεν το έκανα, ωστόσο.
Στην πορεία ανακάλυψα πως έχουμε αρκετά κοινά. Απ' ότι φάνηκε το συνειδητοποίησε κι η ίδια. Μου ξεκίνησε συζήτηση. Μου πρότεινε να πάμε για ποτό. Παραξενεύτηκα. Σε όποιον κοινό γνωστό μας το ανέφερα μου είπε να μην πάω. Όλοι σκέφτηκαν πως ήθελε να με ποτίσει και να με ψαρέψει. Ή να με ξεφτιλίσει. Γενικά τους φάνηκε πολύ περίεργη κίνηση. Παρ᾽όλα αυτά, εγώ δεν είχα κάποιο πρόβλημα μαζί της. Έτσι και κανονίστηκε.
Να ομολογήσω πως όταν τη γνώρισα, τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.Συνειδητοποίησα πως πράγματι είχαμε πολλά κοινά. Από τον τρόπο που μιλούσαμε, από τα ενδιαφέροντα μας, από τις επιλογές μας σε καταστάσεις, μέχρι το γούστο μας στους άντρες...
Έτσι, αρχίσαμε να δένουμε σαν παρέα. Αργότερα ζήτησα τη γνώμη της για κάτι, με βοήθησε και κατάφερα κάτι που ήθελα πολύ. Αρχίσαμε να μιλάμε καθημερινά, να της ζητάω συμβουλές, να κάνουμε χαβαλέ για διάφορα πράγματα. Έχουμε βγει λίγες φορές, έχουμε μεθύσει, έχουμε βρίσει τους πρώην μας μαζί. Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, μαγειρεύουμε μαζί και παίζουμε τα παιχνίδια που κάποτε μου τόνιζε πως έπαιζε με τον κοινό μας πρώην. Μόνο που πλέον δε με κοιτά μ᾽εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα. Ούτε είναι ξινή, αντιθέτως.
Έχει πλάκα. Ειδικότερα τις στιγμές που συζητάμε τις εμπειρίες που είχαμε με τον κοινό πρώην. Κράζουμε, γελάμε κι όλα ανήκουν πια στο παρελθόν. Χαίρομαι που τη γνώρισα. Χαίρομαι που είναι φίλη μου και μπορώ να μοιραστώ μαζί της κάποιον προβληματισμό μου. Όταν χρειάστηκα κάποια βοήθεια, μου την έδωσε κι εγώ αντίστοιχα αν χρειαστεί κάτι θα είμαι εκεί.
Είναι παράδοξο πώς δύο άνθρωποι που μοιράστηκαν τον ίδιο ερωτικό σύντροφο, μπορούν να κάνουν παρέα. Κι όμως δεν είναι ανέφικτο.Έχει τη φάση του, αλήθεια.
Ξέρετε, πολλές φορές δε χρειάζεται να τα βάζουμε με τους/τις πρώην του συντρόφου μας. Ούτε οι πρώην να τα βάζουμε με τους νυν. Εκτός, βέβαια από ακραίες καταστάσεις. Όμως εκείνοι δεν ευθύνονται κάπου. Η ζωή συνεχίζεται κι είναι καλύτερο να έχεις μια νέα φίλη παρά μια εχθρό άνευ λόγου κι αιτίας.
Think about it.
