Η Ελλάδα δείχνει πια τον αληθινό της εαυτό. Πάει η χώρα που όλοι θεωρούσαν φιλόξενη, πάει ο αγαπητός Έλληνας γείτονας που βοηθούσε τους γύρω του. Έχουν πάρει θέση άλλες αρχές πια. Η Ελλάδα εξαφανίστηκε κι εγώ δε βλέπω καμία πρόθεση να ξαναγυρίσει στα παλιά.
Θυμάστε τη χώρα που ήταν υπόδειγμα πολιτισμού; Έχετε μνήμες από την Ελλάδα που φιλοξενούσε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως από πού έρχονταν και ποια ήταν η ιστορία τους; Αυτά είναι όλα ψέματα. Αυτή η χώρα δεν υπήρχε ποτέ, τουλάχιστον όσο εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου. Δε λέω, ήμασταν φιλόξενοι, αγαπούσαμε τους «ξένους», αλλά όχι για πολύ. Έχουμε και όρια, έτσι δεν είναι; Γελάω με το προσωπείο μας και κλαίω με την κατάντια μας.
Λατρεύουμε τους ξένους, ειδικά το καλοκαίρι, αλλά μόνο για το καλοκαίρι. Αγαπάμε τους Ευρωπαίους που έρχονται για να κάνουν τις χειμωνιάτικες διακοπές τους, αλλά μόνο για τα Χριστούγεννα. Είναι αναγκαίο να τους δείχνουμε τον ήλιο, τη θάλασσα και τα βουνά μας, γιατί είναι ό,τι καλύτερο έχουμε. Αλλά μέχρι εκεί.
Για κάποιο λόγο επικρατεί η άποψη πως δεν έχουν δικαίωμα σε τίποτα παραπάνω από τρεις μήνες -το πολύ- διασκέδασης, αφού δεν τους θέλουμε για παραπάνω. Ν’ αφήσουν τα «λεφτάκια» τους και να φύγουν.
Να μας δώσουν νέα χέρια; Ναι, αρκεί να μη θέλουν και πολλά λεφτά, αφού δεν είναι Έλληνες. Να επωφεληθούν από τη «στοιχειώδη» παιδεία που παρέχουμε; Για κανένα λόγο, αφού δεν είναι Έλληνες! Κι αν μας «κολλήσουν» άλλο πολιτισμό; Αν μας δώσουν μια άλλη οπτική της Ευρώπης; Τι λέτε τώρα, μακριά από ‘δω!
Κάπου εκεί κρύβεται ο λόγος που είμαστε η χώρα-«κάδος απορριμμάτων» της Ευρώπης, γιατί δεν εκμεταλλευόμαστε τον κόσμο που ήταν, έρχεται και θα έρχεται εδώ. Για όλα φταίνε οι ξένοι. Η εγκληματικότητα ανεβαίνει λόγω προσφύγων, η αμορφωσιά αρχίζει πάλι να κάνει την εμφάνιση της αισθητή, λόγω των μεταναστών.
Αντί να κατηγορείτε τους άλλους, έχετε σκεφτεί πώς θα μπορούσαμε εμείς να βοηθήσουμε ν’ αλλάξουν αυτές οι συνθήκες; Έχετε αναρωτηθεί τι μπορεί να ωθεί τους ανθρώπους αυτούς σε τέτοιες πράξεις; Δε θα ήταν ωραίο αν όλα αυτά εξαφανίζονταν ξαφνικά;
Δε θα ήταν όλα ωραιότερα εάν αυτοί οι άνθρωποι ήταν νόμιμοι από το λεπτό που πάτησαν το πόδι τους σ’ αυτήν τη χώρα; Δε θα ήταν ευκολότερο αν λάμβαναν βοήθεια ώστε να μάθουν τη γλώσσα μας; Για να μην πω «αγγλικά» και παρεξηγηθείτε. Όλα θα άλλαζαν. Οι «ξένοι» θα μπορούσαν να επικοινωνούν μαζί μας και να κινούνται νόμιμα για να μπορούν να ζήσουν. Θα μπορούσαν να έχουν δικαίωμα στην υγεία και τη μόρφωση και θα κυλούσαν όλα ευκολότερα.
Εκτός από το γεγονός ότι μιλάω για μια ουτοπία, δεν μπορώ να βρω κάποιο λάθος σ’ αυτήν τη λογική κι αν έχετε διαφορετική άποψη, φυσικά να τη συζητήσουμε. Γιατί, εμένα, αυτό που κυρίως μου λείπει, είναι η Ελλάδα για την οποία όλοι καυχιόμαστε. Η Ελλάδα της φιλοξενίας, που αγαπάει όλους τους ανθρώπους και σέβεται όλους τους πολιτισμούς, έχοντας κι ίδια έναν ξεχωριστό.
Κι όπως βλέπετε, ο πολιτισμός δε φτάνει. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια ιστορίας δεν μπορούν να καλύψουν την ντροπή και την ατιμότητα που διέπουν πια αυτή τη χώρα. Χρειάζονται νέες πράξεις αν θέλουμε να κρατηθούμε πάνω από τη θάλασσα. Δε φτάνει να ξέρεις να κολυμπάς, αν δεν κουνάς χέρια και πόδια μανιωδώς, για να μην πνιγείς.
Ξέρω, χωρίς καταστροφή δεν έρχονται καλύτερες μέρες.
Από την καταστροφή μέχρι την ανάδυση όμως, είναι μια τεράστια προσπάθεια δρόμος.
